Veranderkoekjes

Na tien minuutjes doen we de oven open. De koekjes zijn klaar! Hmmm… Gele koekjes met chocolade erin, zelf gebakken en klaar om uit te delen.

Want dat was de bedoeling: Noor en Bente wilden de buren verrassen. Onze directe buren, maar ook de jongen aan de overkant en de lieve oude mevrouw die al heel lang alleen woont. En als er iets overblijft, ook nog de mensen van de toto, want dat hebben we beloofd. Áls er iets over is.

“Papa, mag ik nú de lepel aflikken? Blieft?” Noor heeft het wel vijf keer gevraagd. Iedere keer klonk haar stem als een halve parabool: het einde is zó hoog dat je het bijna niet meer kunt horen. Na de vijfde hondenfluit mag het. Bente past, maar Noor pakt de mixerlepels (hoe heten die dingen eigenlijk) gretig aan en laat zien dat ze al vaker koekjes heeft gebakken.

Maar… Als we de oven opendoen, lijken de 20 koekjes in niets op wat het recept beloofde. Het is één gele massa geworden. Uitgelopen, ingezakt, noem het hoe je het noemen wil. Maar dít kunnen we niet uitdelen. Technisch gezien is het zelfs één koekje geworden en dat is te weinig. 

“Hoe kan dát nou?!” Noor en Bente trekken met grote ogen hun schouders op en draaien hun handpalmen omhoog. “Papa, we hebben precies het recept nagedaan. Pre-cies! Alles was goed! En nu dit!” Noor is verontwaardigd. Bente idem dito. “Alles misgelukt”, verzucht ze. “Wat moeten we nu…”

Nou ja, nu zou ik natuurlijk een verhaal kunnen vertellen over dat het gaat om de reis en niet de bestemming, over dat we toch heerlijk met z’n drietjes bezig zijn geweest. Maar kom op man. Koekjes! Dat moeten we toch wel kunnen. En het doel van koekjes bakken is dus niet het proces. Het eindstation van koekjes bakken zijn koekjes. Klaar.

Morgen halen we een kant-en-klaar pak. Dahag, lekker goedkoop repen chocolade crushen met een deegroller, voordeelpak baksoda kopen (kunnen we nog 25 jaar mee vooruit) en op mijn knieën onderuit de kast dat restje bloem opsnorren. Morgen gaan we voor gemak. En zekerheid.

We laten de koekjes toch maar afkoelen, wie weet wordt het één grote Goddelijke gouden massa. Hebben we een nieuwe, onontgonnen route naar meesterkoekjes ontdekt.

Terwijl Noor en ik ons nog steeds afvragen waar het mis is gegaan, komt Bente met een verklaring.

“Papa! Ik weet het! Misschien heb je veranderkoekjes gemaakt! Het lijken gewoon koekjes, maar als je de bolletjes in de oven legt, veranderen ze in smeltende plakjes. Ja, dat is het!”

Hatseflats. Veranderkoekjes. Vergeet al het voorgaande. Ze zijn perfect.