Vandaag is het eindelijk zover. Waar Noor en Bente al meerdere keren om gevraagd hebben, gaat gebeuren. Ze organiseren hun eigen snoepchallenge.
Voor wie het niet kent: tijdens een snoepchallenge krijg je twee afgedekte borden voorgeschoteld. Op het ene bord ligt snoep, op het andere iets gezonds/geks/vies. Geïnspireerd door de video’s van filmmaker/acteur Dylan Haegens gonsde het in huis al een tijdje van de ideeën en fantasieën.
Enkele spelregels (tenminste, die van ons):
- Als de afgedekte borden voor je staan, speel je Steen-Papier-Schaar
- De winnaar kiest: óf het bord houden, óf het omruilen met het bord van de ander. Daarbij mag je van tevoren uiteraard niet onder het deksel kijken (maar je mag wel ruiken)
- Borden geplaatst? Dan til je tegelijk de deksels op en proef je minstens één hap van wat er op jouw bord ligt.
Overdag gaan we naar de snoepwinkel om het ‘speelmateriaal’ te kopen. Eenmaal thuis kijken Noor en Bente stuiterend van opwinding een filmpje, terwijl ik in de keuken alternatieven voor het snoep voorbereid. Het “Pap, kunnen we nu eindelijk beginnen?” is niet van de lucht en als ik ook nog in het geheim een eitje moet koken (als tegenhanger van het snoepspiegelei) worden ze bijna gek van ongeduld.
Ik zit. Tegenover me Noor en Bente, ieder in een aparte stoel. Ik voel me een volwaardige quizmaster als ik op het ene bord snoepmeloentjes leg, op het andere stukjes echte watermeloen, de borden afdek met schaaltjes en ze plechtig voor de dames neerzet. Tegelijk vraag ik me af hoe ze zullen reageren. Begrijpen ze de spelregels? Kunnen ze tegen hun verlies? Gaan ze ook echt proeven van de gezonde alternatieven? Ontstaat er discussie om wie het meeste geluk (lees: snoep) heeft?
Twintig minuten en vijf challenges later verbaast de uitkomst me. Positief. Noor en Bente doen het voortreffelijk, lachten hartelijk als ze de ander nietsvermoedend een broccolilolly of trostomaten toegeschoven blijken te hebben, delen het gewonnen snoep direct met elkaar en roepen met volle mond ‘Volgende!’.
Ja, er was ook wel onenigheid, zoals over wanneer je Steen-Papier-Schaar wint (we kozen voor een best-of-drie). Of: kan de ander wel het snoep winnen dat de één in de winkel had uitgekozen? Maar zo snel als de vuurtjes oplaaien, zo rap blussen de meiden ze zelf alweer, wat mijn rol als scheidsrechter des te gemakkelijker maakte. Sterker nog, het was geweldig. Waar je als vader van tevoren denkt ‘Moet dat nou, met al dat snoep’, of ‘Liever niet, dat gedoe en al die rommel’, werd het een prachtig spel met alleen maar winnaars.
Super mooi gedaan, snoepjes van me!
En alweer zo’n té gaaf einde van het verhaal. Hoe kan het ook anders. Het hele gebeuren was gááf
wat een leuke en leerzame wedstrijd! En natuurlijk prachtig beschreven!
Prachtig weer:-)
[…] Snoep ChallengeOok die deden we eerder. Dit keer met nieuwe ingrediënten, maar met evenveel plezier. Tuurlijk, snoep is suiker en dat is […]