“Papa, heb je lippenstift?” Noor kijkt me hoopvol aan. “Sorry Noor, ik heb hem nét opgemaakt.” Noor weet niet waar ze moet kijken. “Heb! Jij! Make! Up!” wil ze weten. Maar helaas spat de fantasie even snel uiteen als hij was ontstaan.
Gelukkig heeft Noor haar eigen make-upkoffer. Compleet met lipgloss, blush, nagellak, mascara, oogschaduw en allerlei borsteltjes en kammetjes. En dat zullen we weten.
Bente zit op de bank, maar als Noor bevestigend antwoordt op haar vraag of ze mee mag doen, staat ze in een oogwenk aan tafel. De dames ontmoeten elkaar bij het spiegeltje aan de binnenkant van de koffer. “O, wat voelen die borsteltjes zacht! Echt super fijn!”
“Zal ik jou even opmaken?”, vraagt Noor. Daar heeft Bente wel oren naar. Wel op je allermooist hè”, geeft ze haar oudere zus nog even mee. “En zal ik jou dan dadelijk makeuppen?” De dames gaan vol overgave te werk en raken steeds tevredener over het resultaat. “Er zit niet zoveel op, maar dit is wel keimooi”, moedigt Bente Noor aan. En terwijl Noor haar spiegelbeeld luchtkust met lippen vol lipgloss, bewerkt Bente nog even haar wangen met een klein kwastje.
Noor en Bente trakteren elkaar nog op een rondje mascara (“Bente, nu heb je écht kei lange wimpers. Je hebt nu echt zón lange wimpers! Ah papa, moet je Bentes wimpers zien, zó lang!”). Zelf ben ik nog even benieuwd naar waarom ze make-up zo leuk vinden, maar daar kunnen de dames in het heetst van de strijd niet echt een concreet antwoord op geven. Verder dan “We kwamen de make-upkoffer tegen en toen gingen we make-uppen”, komen ze niet.
Op mijn vraag of jongens ook make-up zouden kunnen dragen als ze dat mooi vinden, zijn de dan wél weer stellig: “Nee. Dat staat hun écht niet en ze weten niet eens hoe ze het op moeten doen.” Dan weten we dat ook weer.
Het is dus des te vreemder dat ze uitgerekend mij kiezen als volgend proefkonijn. Dat ik het deze keer toesta, ligt volledig aan de leuke sfeer die ik niet wil verstoren. Daarna gaat het snel. Bente neemt haar taak zeer serieus en bewerkt mijn lippen met chirurgische precisie, terwijl Noor haar kans schoon ziet om wat strepen en stippen op mijn voorhoofd en wangen te zetten (dat was trouwens ook het moment dat ik me afvroeg waarom ik haar ook alweer heb uitgelegd hoe de camera werkt). Maar goed, dan gaan we maar all-the-way.
Wanneer ik later de situatie helikopter, schrik ik toch een beetje. In plaats van dat ik relaxed de wedstrijd van PSV kijk (waarvoor ik eerder die dag allerlei tactieken had uitgestippeld, zoals vroeg in de middag buiten spelen en zorgen voor een opgeladen iPad), dep ik geduldig de lippenstift van mijn lippen, terwijl ik in gedachten vrolijk “Make me up, before you go-go”, zing. En wat staat zachtroze me trouwens mooi…
Haha ja joh Ted, je bent een meiden-papa of niet!!
Zeker weten Josette! Ook dit hoort erbij 😉