“Mogen we vanavond weer opblijven?” Noor en Bente kijken me hoopvol aan. Het ís natuurlijk weekend en ook nog eens herfstvakantie. Maar papa heeft het druk. Vanavond is de deadline van een voetbalspel en om half negen begint ook nog eens de voorlaatste aflevering van Wie Is De Mol. Dus het liefste heb ik ze op tijd in bed.
“Nou meiden, dat weet ik niet. Gisteren was het al laat en eergisteren ook, en bovendien wil ik vanavond iets op televisie kijken. Iets dat ik wil zien én goed wil kunnen horen, want het is een spannend spel.” Noor kijkt me quasi nonchalant aan, één wenkbrauw opgetrokken. Hier komt iets groep-vier-bijdehands aan.
“De Mol zeker. Willen wij ook zien, hoor”, zegt Noor van over haar schouder. Vervolgens draait ze zich om alsof ze wil zeggen dat de zaak hiermee afgedaan is. Alle ouders weten dat als je nú lacht, je queeste verloren is.
Ik lach. Het is zo mooi om te zien hoe die kleine mensjes meningen krijgen en voor zichzelf opkomen. En als ik ze nou gewoon een paar spelregels uitleg, komt het vast goed:
- We gaan ALLEEN Wie Is De Mol kijken en niets anders. Ook al vinden jullie het saai.
- We houden onze monden dicht.
- Ook klimmen en klauteren is even verboden.
- Na De Mol gaan we meteen naar bed.
Voor de zekerheid leg ik kort uit hoe het programma eigenlijk werkt. Want waarom zouden ze het niet écht leuk kunnen vinden? Ooit ontstaat ergens de eerste interesse. Dus zitten we om half negen klaar om te ontdekken wie van de vier laatste mensen de spelletjes en puzzels expres niet zo goed doet.
Uiteindelijk bleek alleen regel 1 echt realistisch. Noor en Bente vinden het leuk om de mensen te zien en ook het Toscaanse landschap spreekt ze aan. Regel klimmen en klauteren: afgezien van triljard keer het fleecedeken herpositioneren ging dat aardig. En na afloop lagen ze ook best snel in bed. Of nou ja, ze treuzelden niet langer dan anders. Het was vooral regel 2 die de grootste uitdaging vormde.
“Is Italië ver rijden? Moeten we dan de hele dag in de auto?”
“Zijn die bomen aan elkaar gegroeid?”
“Is die oude kerk echt heel oud? Woonden daar vroeger mensen? En was het een gevangenis?”
“Ik vind die meneer met die bril, die we net zagen, wel leuk. En jij?”
“Die mevrouw ziet er zo mooi uit! Hoe krijgt van die glimmende lippen?”
“Mag ik straks in jouw bed slapen?”
“Mag Peggy nou nooit meer meedoen? Vind ze dat jammer?”
“Heeft die meneer nou om al zijn vingers ringen?”
“Waren de mensen die hier vroeger woonden heel arm?”
“Ik vind Peggy het allerleukst.”
“Geeft die meneer die mevrouw nou een kus? Vinden ze dat niet vies? Wonen ze bij elkaar ofzo?”
“Mag ik jouw pantoffels aan?”
“Eerst had die meneer toch los haar? En nu een staart! Heeft hij ergens een stiekje gevonden?”
“Waarom heeft zij een beetje rode oren? Komt dat door de kou?”
“Waarom staan er letters op die tonnen?”
“Zitten zij alleen met z’n drietjes in de trein? Vinden ze dat eng?
“Wie heeft er gewonnen? Mogen we volgende keer weer kijken?”
Toegegeven, er waren zaterdagen waarop ik aandachtiger keek. Ik meer aanwijzingen zag (of dacht te zien) en ik wél de uitleg van presentator Rik verstond. Maar dit was toch ook wel beregezellig. Bovendien: waar De Mol in nieuwe seizoenen nog vaak genoeg terug zal keren, is het format van onesies, ranja, knuffels en ‘nesten bouwen achter papa’s benen’ een stuk eindiger. En wat is nou de échte herinnering?
Wéér een gewéldige Meidenpapa Ted.
En wat benader jij het weer met liefde en respect naar de meiden.
Enig dat het ze lukte om jou te bewegen dat ze mochten kijken.
En inderdaad: waarom zouden ze het niet leuk kunnen vinden?
Bovendien zien ze prachtige beelden van Toscane.
En dat vraag 2 met voeten is overtreden…….héérlijk. Wát een leuke vragen.
Zoals kinderen zoiets beleven. Zoiets vergeten zij waarschijnlijk ook niet meer. En dat is zeker zoveel waard!
Die meisjes mogen in hun handjes knijpen!
Dit maakt Wie is de Mol nog leuker en spannender; hoeveel krijg je mee als er twee kinderen bij je op de bank zitten…. prachtig! En je kunt ze niet vroeg genoeg leren mollen en vragen stellen. Goed bezig Ted! Genieten.
Wij hebben inmiddels twee kleinkinderen (van 13 en 11) die volop meespelen in onze ‘Wie is de mol familiepoule’. Leuk hoor. En onze kleinzoon van 11 werd ook nog 3e van de 18 spelers. Hij ontmaskerde de mol!