Sinterklaas

“Papa, hoe weet Sinterklaas eigenlijk wat hij voor ons moet kopen?”

Noor kijkt me serieus aan. Ze legt haar viltstift er zelfs even voor aan de kant.

“Nou ja, daar heb je natuurlijk je verlanglijstje voor. Weet je wat, die kunnen we wel eens gaan maken. Wat zullen we erop zetten?”

“Zes dingen. Nee, zeven, Nee, acht.”

“Zoals wat dan, bijvoorbeeld?”

“Nee, negen. Nee, tien. Nee, elf. Nee: twaalf. Ja, twaalf dingen.”

“Twaalf? Noem jij dan maar eens twaalf dingen die jij wilt hebben.”

“Ehm, een olifant, een Minions step, en een speelgoedpaardje waar je op kunt zitten en dat ‘ie dan gaat rijden en sturen, een stuiterbal die kan stuiteren én nog een vlinder die kan vliegen met mij erop. En een nieuwe knuffel. En voor jou vraag ik nieuwe lippenstift, mama.”

Bente wordt getriggerd door de opwinding in Noors stem.

“Papa, ik wil ook een paardje die op mij gaat zitten en die kan sturen, die wil ik hebben!”

Noor was nog niet klaar.

“En ik wil ook nog een speelgoedauto, waar ik op kan zitten en dat ‘ie dan gaat racen. En verfpotjes, en een nieuw wrijf-T-shirt.”

Hopsakee. Verzin het maar. Staat genoteerd, majesteit. Nu even verwachtingen temperen, want Sinterklaas weet dat de speelgoedpaardjes (die dus echt bestaan, die Noor een keer toevallig heeft gezien in een speelgoedwinkel en waar ze sindsdien over blijft praten) behoorlijk duur zijn.

“Maar Noor en Bente, jullie weten toch dat Sinterklaas zélf kiest hè? Hij geeft je misschien cadeautjes van je verlanglijstje, maar ook wat hij zelf leuk vindt om te geven. Je weet dus niet zeker dat je ook echt krijgt wat op je lijstje staat.”

“Ah, nee hè!”

Noors frons houdt het midden tussen geschrokken en ontstemd.

“Verzint hij dingen zélf? Oh my God. Dadelijk geeft hij mij een pop. Ik wil trouwens ook nog een veranderauto. Die is eerst blauw, daarna rood, daarna goud en daarna zilver.”

Ik snap ineens waarom Sinterklaas zo veel rimpels heeft. Mijter af voor de beste man, die vast en zeker ontelbaar veel bijzondere verlanglijstjes krijgt.

“Over een tijdje, meiden, gaan we naar Sinterklaas kijken, als hij met de boot aankomt. Vinden jullie dat leuk?”

Bente springt gaatjes in de lucht. “Jaaa! En hij neemt cadeautjes mee! En mogen we van Sinterklaas ook snoepjes opeten en pepernoten?”

Ik knik, Bente springt nog wat hoger en vertelt het hele verhaal in één lange zin tegen Lieke.

“Ik mag van Sinterklaas wel paardje rijden, op het trapje en dan moet je sturen, maar je moet je goed vasthouden aan de riempjes en met je voeten zo doen en Sinterklaas heeft pepernoten!”

Bente doet voor hoe ze paardje rijdt, Lieke en Noor kijken aandachtig toe en ik schrijf verlanglijstjes. Ook de speelgoedpaardjes komen erop, bovenaan zelfs. Nu maar wachten op 5 december. Vol verwachting klopt ons hart…