Fietsen

Noor en Bente hebben het fietsen (her)ontdekt. Afgelopen weekeinde zijn we er vanaf vrijdag iedere dag op uit geweest en steeds was de volgende ochtend de vraag hetzelfde: “Gaan we vandaag weer?”

Het begon op vrijdag, toen Bente een feestje had en Noor samen met mij iets wilde doen. Een plan als fietsen wordt bij Noor al snel ‘fietsen, maar dan wel met iets lekkers mee in je fietstas en een pakje drinken en jouw voetbal en als we dan de toto gaan maken, mag ik dan een pakje kauwgom kopen?’. En eerlijk is eerlijk, zo’n plan klinkt eigenlijk ook veel leuker.

Zo gezegd, zo gedaan. We zijn drie dagen lang op pad gegaan, zelfs toen de weerswaarschuwingen niet van de lucht waren, want storm Ciara lag op de loer.

Vrijdag

• Met Noor op de fiets naar een klein winkelcentrum, via de wijk waar ik als kind opgroeide
• In de tas: pakje appel-aardbeiensap, chips, zure snoepjes, handschoenen en een voetbal
• Heuvel beklommen achter het voetbalveld en de bal zo ver mogelijk naar beneden geschopt, liefst voorbij de molshopen. Daarna Bubble Gum gekocht en teruggefietst via een speeltuintje dat we op de heenweg al zagen. Verteld waar ik als kind speelde en op welke vijvers ik schaatste
• Afstand: 3,5 kilometer
• Uitdaging: Noor had al een tijdje niet gefietst en was bang voor drempels en kruispunten.
• Uitdaging bezworen: zeker weten!

Zaterdag (1)

• Met Noor en Bente dubbele voetbalplaatjes afgegeven bij een klasgenoot van Noor, daarna naar de supermarkt gefietst (zelfde winkelcentrum als gisteren)
• In de tas: kauwgom van Noor, handschoenen van ons drieën
• Boodschappen gedaan (fruit en ingrediënten voor het avondeten)
• Afstand: 3,5 kilometer
• Uitdaging: één fietstas voor teveel boodschappen is niet handig. Plus note to self: de meiden trakteren op een warm worstenbroodje terwijl we eigenlijk haast hebben (kraamvisite einde ochtend) is ook niet handig
• Uitdaging bezworen: Yes!

Zaterdag (2)

• Met Noor en Bente op zoek gegaan naar speeltuintjes, te beginnen bij de eerste (die van vrijdagmiddag), want die kende Noor al wel, maar Bente nog niet
• In de tas: handschoenen, kauwgom en de voetbal
• Drie speeltuintjes gevonden, zwanen gezien, de bal aan de andere kant van de heuvel naar beneden geschopt (bijna in het water), geschommeld, geklommen, over hobbelbruggetjes gefietst, mini-heuveltjes afgereden, vogelveren verzameld
• Afstand: 4 kilometer
• Uitdaging: enkele kruispunten overgestoken met echt verkeer
• Uitdaging bezworen: Dit team overwint alles.

Zaterdag (3)

• Noor ging er einde middag nog even alleen op uit. Na een half uurtje haalden Bente en ik ze op.
• In de tas: –
• We troffen Noor aan op het crossbaantje, waar ze in haar eentje rondjes aan het rijden was. Bente croste even lekker mee
• Afstand: 350 meter
• Uitdaging: Op een smal crossbaantje met u-paadjes zijn steunwieltjes (Bente) niet handig. En: super nodig plassen! (Noor)
• Uitdaging bezworen: Een fiets met slippend achterwiel (want opgetild door je steunwieltjes in de berm) is eigenlijk een hometrainer waarop je perfect kunt leren wielrennen. Geslaagd!

Zondag

• Storm! Het waait al stevig, maar we zijn vroeg wakker en het echte geweld is vanmiddag pas, dus waarom niet? We pakken de fiets voor een tochtje van zo’n drie kwartier
• In de tas: voetbal (handschoenen zitten in de was)
• Rondje gefietst door directe omgeving. Even gevoetbald en gespeeld in weer een ander speeltuintje. Eerst kiest Noor welke kant we opgaan; halverwege is daarna Bente de baas
• Afstand: 2 kilometer
• Uitdaging: wind!
• Uitdaging bezworen: “Ik heb écht sterke benen” (Bente) En op de terugweg word je naar huis geblazen. Dus: win-win.

Ik geef toe, ik dacht onderweg heus wel eens aan een kopje koffie, heerlijk rustig op de bank, terwijl in werkelijkheid de koude wind in mijn jas blies, ik voor de één te snel en de ander te langzaam fietste en ik in ieder speeltuintje alert was op glasscherven en dierlijke souvenirs. Maar dat was bijzaak. De echte focus lag op het samen op pad zijn, van niets iets maken, de dag upgraden met picknicks en ontdekkingsreizen. Intens genieten (en je hart een klein beetje vasthouden) als je je meiden van een heuvel af ziet rennen. Lekker de buitenlucht opsnuiven. Samen op je fiets leunen en stoer om je heen kijken. Het weer niet online ervaren, maar de wind in je haren voelen, zwermen spreeuwen zien spelen met de thermiek en jezelf bevoorrecht voelen als de eerste druppels pas vallen als je weer bij je voordeur staat.

Kortom: het was heerlijk. En dat vonden de meiden blijkbaar ook. “Papa, ik krijg gewoon kriebels in mijn buik als we gaan fietsen, zó leuk vind ik het”, aldus Noor. Bente: “Fietsen is mijn nieuwe lievelingsding om te doen. Ik vind het súper leuk.”

Conclusie: weer of geen weer, voor samen dingen doen is het altijd weer.