Alleen nog sokken aan, dan kunnen we gaan. Lekker op tijd boodschappen doen, daar hou ik van. Noor kan zich allang prima zelf aankleden, dus dat komt wel goed. Ze heeft haar broek, hemd en T-shirt al aan, ik hoef alleen maar Bente een handje te helpen.
Daar trap ik dus iedere keer weer in.
Ik hoor Noor boven stommelen en rommelen in lades en kasten. En daar komt ze naar beneden.
“Papa, wil jij hier het briefje uitknippen?”
Ik kijk in de ogen van mijn blote dochter, die een blauw maillotje met roze hartjes en witte zwaantjes omhooghoudt. Niks broek, hemd en T-shirt. Terug naar start. U ontvangt géén 20.000 euro.
“Noor! Jij had net toch al kleren aan? Je ging toch alleen maar even sokken halen?”
“Ja, maar ik wil liever een maillotje aan. Dat vind ik fijn. Die kan ik gemakkelijk uittrekken. En dat vind ik handig. Kijk eens hoe handig dat met lopen is?”
Noor loopt heel handig door de woonkamer, met haar handen in haar zij.
“Wil je nu het briefje er uitknippen? Ik hou niet van briefjes in mijn kleren.”
Eigenlijk is het wel mooi. Vier jaar oud en nu al kleding-a-holic. Noor weet precies wat ze aan wil en wat niet. Trouwens, Bente ook. En die is pas twee. Geen meisje-meisjes zouden ze worden, besloten Lieke en ik ooit. Blauw en groen zijn ook leuke kleuren. Uh-huh. Roze rules, net als prinsessen, glitters, schattige katjes en zachte veertjes.
Ik heb intussen wel geleerd dat nee nee is. Dat je beter kunt meewerken aan de zoveelste omkleedsessie, want je wint er tijd mee. Dat wat gisteren ja was, vandaag niet automatisch wéér ja is.
Soms word ik gek van dat gedoe. Het maakt toch geen ene reet uit, we gaan maar boodschappen doen! Maar meestal zeg ik tegen mezelf dat ik ervan moet genieten. Wie weet worden het later wel fashion queens. Kan ik mooi zeggen dat het er al jong in zat en dat ze zich zo vaak mochten omkleden als ze zelf wilden.
“Nee. Niet goed. Je hebt het helemaal verkeerd gedaan. Ik voel het nog steeds.”
Noor trekt resoluut haar maillot weer uit. Op de achtergrond moppert Bente dat haar schoen niet lekker zit. Met een nijdige ruk trekt ze het klittenband los.
Whatever. Fuck de boodschappen, we gaan vanmiddag wel. Waar zijn de glitterstiften?
Ted wat leuk om te lezen. Er is door de tijd heen niets veranderd. Het oh ja effect is erg groot voor deze generatie, maar ook voor vorige generaties.
Dank je Doortje 🙂 Goed om te weten dat sommige dingen nooit veranderen…
Lees ik wat kleine (typisch mannelijke?) frustratie of leg je neer bij de vrouwelijke suprematie in opbouw?
Ik leg me er bij neer 😉
Weer zóóóó grappig om te lezen. Ik heb maar 1 dochter en die was toch eigenlijk best makkelijk qua kledingkeuze merk ik nu. Heerlijk!
Met een brede grijns op mijn gezicht heb ik zitten lezen en geconstateerd, dat er in de loop der jaren niet veel veranderd is. Houd stand Ted
Een film draait zich af voor mijn ogen. Goed beschreven. Heerlijk dat jullie je meiden zo laten kiezen en herkiezen. Dat is zo belangrijk.
Haha so funny & interesting 🙂